O'NUN DÖRT MEVSİMİ

Yağmurlarını dökmüş eylülde yüreğine,
Soldurmuş ağaç yapraklarını,
Beklemiş baharının gelmesini sabırla.
Hemen gelmemiş.

Hayat sabrını dener olmuş, Gözlerindeki yağmurlar kurumuş bir anda,
İçi buz tutmuş, inanmış kışın geldiğine.
Beyazların içindeyken unuttuğunu sanmış yüreğine yağmur yağdıranı.

İşte o an bahar geri dönmüş, çiçekleri filizlenmeye başlamış yeniden.
Kendini görür olmuş baktığı aynalarda, sularda.
Yüreği ısınmış sanki; yeniden atmaya başlamış.
Aşık olmayı istemiş tekrar.

Aşka susadığını hissetmiş yaz sıcağında.
Serin, dipsiz sulara bırakmış kendini,
Birini görmüş ruhunun derinliğinde.
Görmüş, ama dokunanamış o hayale.
Sevinmiş, tekrar gelir sanmış hayal.
Bir gece, dolunayın şavkı vurmuş suya.
Suda görmüş kendini ve o hayali.
Berrak, pırıltılı, elini okşayan suda takip etmiş hayalini.
Bir rüyaya aşık olduğunu fark edememiş hala.